Hoefbevangenheid
Wat is hoefbevangenheid?
Zoals je in afbeelding hiernaast kunt zien. Bestaat de hoef onder andere uit het hoefbeen, de hoefzool, de hoefwand, de witte lijn/lamellen, de streekpees en de diepe buigpees..
Door verschillende oorzaken, kan er een ontstekingsreactie in het lichaam van het paard ontstaan. Hierdoor komen er toxines in het lichaam vrij, deze toxines worden door de bloedbanen via de hoef of de spieren afgevoerd. Dit noemen wij hoef- of spier bevangenheid.
Dit proces kan leiden tot een ontsteking in de lamellen van de hoef. Door de ontsteking wordt er vocht aangemaakt in de hoef, wat resulteert tot een zwelling in de lamellen. Hier is geen ruimte voor, en veroorzaakt een enorme druk tussen de hoefwand en het hoefbeen. Ook worden de bloedbanen en de zenuwen van de hoef platgedrukt. Hierdoor wordt de hoef niet meer voorzien van voldoende bloed. Met tot gevolg, het beschadigen of zelfs helemaal afsterven van het hoefweefsel.
Daardoor kan het hoefbeen losraken van zijn oorspronkelijke positie, met een kanteling tot gevolg. Door het gewicht van het paard, kan het hoefbeen door de zool perforeren.
Ook dit doet weer enorm veel pijn voor het dier.
De fases van hoefbevangenheid
Acuut;
Bij acute hoefbevangenheid, treden de symptomen plotseling er erg hevig op. Het paard laat duidelijk merken dat het pijn heeft en loopt direct kreupel in vaak beide voor hoeven. Het paard zal proberen zijn voorbenen te ontlasten, door ze ver naar voren te plaatsen. En hierbij ook de achter hoeven ver onder zijn lijf te zetten, zodat deze meer gewicht gaan dragen. Ook kan je door het afknellen van de bloedvaten in de hoef, een digitale puls voelen in de koot van de hoef.
Na de acute fase, komt binnen 1 a 2 dagen de chronische fase.
Chronisch;
De chronische fase van hoefbevangenheid kan ook sluimerend ontstaan, hierbij is er dus geen sprake geweest van een acute fase. Deze ontwikkeling is overigens ook moeilijker te herkennen. De eerste tekenen zijn het stijf willen lopen met de voorbenen. Ook kan tijdens het hoeven uitkrabben worden gemerkt dat de hoef gevoeliger is, het paard liever niet op de andere voet wilt dragen en dus weigert een voet te geven of dat de witte lijn in de hoef langzaam aan het verbreden is. Ook kunnen de kootholten steeds warmer gaan aanvoelen, de kroonrand opzetten, en er wordt een steeds betere digitale puls waargenomen in de koot van de hoef.
Mechanische;
Op het moment dat de dierenarts de hoefbevangenheid heeft behandeld, en de ontsteking is genezen. Gaat de chronische fase over in de mechanische fase. Het paard is genezen. Maar de hoeven hebben ondertussen al (veel) schade opgelopen.
Door het goed bekappen en onderhouden van de hoeven, kunnen wij goed ondersteunen bij het herstellen van de beschadigde hoef.
hoe ontstaat hoefbevangenheid
Er zijn veel verschillende oorzaken van hoefbevangenheid.
Maar de meest voorkomende oorzaken zijn;
- Verkeerd voedingspatroon, Overgewicht
- Darmproblemen
- gebruik van bepaalde medicatie
- verkeerde belasting op de hoeven
- Baarmoederontsteking
- PPID (De ziekte van Cushing)
De behandeling
Op het moment dat je twijfelt over Acute of Chronische hoefbevangenheid, is het noodzaak om er een dierenarts bij te laten komen.
Samen met de dierenarts kan er gekeken worden naar de huidige schade in de hoef, en of er ondersteund moet worden met eventuele medicatie of supplementen.
Daarbij is een ervaren hoefsmid of bekapper ook noodzakelijk bij het herstel. Aan de hand van de diagnose van de dierenarts, kunnen wij een behandelplan maken.
We beginnen dan ook zo spoedig mogelijk, om verdere schade te beperken.
Ook is het belangrijk om het dier tijdens het behandel traject te blijven voorzien van voldoende beweging, het rantsoen aan te passen en verder te zoeken naar de oorzaak van de hoefbevangenheid.
Volledig herstel neemt veel tijd in beslag, maar is zeker niet onmogelijk.
